Tijdens een congres dit voorjaar over cradle-2-cradle® in Venlo interviewde ik mede-grondlegger van het idee achter C2C Michael Braungart. Hij heeft een duidelijke mening over de circulaire economie zoals die zich nu ontwikkelt: het is lineair denken in cirkels. Volgens Braungart stagneert circulariteit innovatie.
Uit het artikel:
“Circulair maken van materialen en dat duurzaam noemen is onzin”, aldus Braungart. “Rommel moet je niet circulair blijven gebruiken, want het blijft rommel. Bovendien, wie wil 500 jaar dezelfde spullen blijven gebruiken. Laten we de overvloed van dingen vieren. Kijk naar de zon, een onuitputtelijke bron van energie.” Braungart is gewoon fel tegen al die verzinsels die volgens hem ‘cradle tot grave’-ideeën zijn. Het is lineair denken in cirkels en dat een circulaire economie noemen, zegt hij. Zoals afvalzakken maken van gerecycled plastic voor afval dat op een vuilnishoop of in de vuilverbranding verdwijnt. “Als je dit soort dingen laat doorgaan, verziek je het hele idee achter cradle to cradle. Dit kan echt niet en het moet stoppen. Ik ben daarin niet diplomatiek, het gaat om iets fundamenteels”.
Interviewen is meer dan vriendeliijk vragen
Interviewen van een man als Braungart gaat verder dan vriendelijk vragen oplepelen en braaf noteren. Hij vraagt reactie op wat hij zegt, hij wil zijn passie voor het onderwerp terugkrijgen in vragen die hem uitdagen. Toch blijft het belangrijk om in de redactie van zo’n interview de balans te bewaren. Iemand kan in zijn antwoorden uitzwerven en zaken benoemen die buiten de context van het te schrijven artikel vallen. Dus maak je als interviewer keuzes. Met respect voor geïnterviewde en voor de lezer.